مقام رهبری به عنوان مقامی که مسئولیت تعیین سیاست های کلی نظام را بر عهده دارند، بالاترین مقام کشور بوده و در قانون اساسی جایگاه ویژه ای دارند. در این نوشتار سعی داریم ثابت کنیم که ایشان بر خلاف انتظار، در حوادث اخیر و پیش از آن بی طرف نبودند و به شیوه های مختلف این امر را به وضوح نشان داده اند.

به عنوان مثال ایشان همواره  در بیانات خود بر ساده ریستی مسئولین تاکید داشته اند. از بین کاندیداهای انتخابات اخیر چه کسی – به ادعای دوست و دشمن- مشهور به ساده زیستی بود؟ همچنین ایشان مسئولین را به تلاش پیگیر و خستگی ناپذیر برای رفع مشکلات مردم بخصوص محرومان و گسترش عدالت دعوت می کنند. در حالی که باز هم از میان کاندیداهای مختلف یک نفر با 60 سفر استانی به مناطق محروم و دور افتاده  بیش از دیگران در این امر پیشتاز بوده است. علاوه بر این در ایام منتهی به انتخابات ایشان به کاندیداها توصیه اکید می کردند که سلامت انتخابات را زیر سوال نبرند اما برخی به شدت سلامت انتخابات را زیر سوال بردند و عملا برخلاف دستور ایشان عمل کردند.

این موارد و موارد مشابه بیانگر جانبداری مقام معظم رهبری از یک طرز تفکر خاص است. این طرز تفکر به وضوح همان طرز تفکر امام راحل و منطبق بر آرمان های انقلاب اسلامی است. بدون شک مقام معظم رهبری نه تنها در انتخابات اخیر بلکه در طی سالهای مسئولیت خود بی طرف نبوده اند و همواره جانب مصالح کشور را گرفته اند. حال اگر کاندیدای خاصی منطبق بر دستورهای ایشان که همان جهت گیری کلی نظام اسلامی است عمل می نماید مقصر آن کاندیدای خاص است و نه رهبری!!!  

با این طرز تفکر حتی می توان گفت که امام خمینی و بالاتر از ایشان امام علی (ع) نیز در انتخابات اخیر بی طرف نبوده و رهنمودهای ایشان نشان دهنده جانبداری از یک طرز تفکر خاص است! این به هیچ وجه به عنوان طرفداری از یک کاندیدای خاص نیست؛ بلکه به معنی تعیین جهت گیری های کلی است و همانگونه که بیان شد چنانچه کاندیدایی بیشتر از سایرین با معیارهای مورد نظر امام خمینی نظیر ساده زیستی، تلاش خسگی ناپذیر، ولایت پذیری و ... منطبق است باید آن کاندیدا را مقصر دانست.